Charmolypi

Przedstawienie jest zbudowane z osobistych historii aktorki, wyrażonych poprzez ekspresję ciała. Tam bowiem, gdzie kończy się możliwość wyrażania za pomocą słowa, rodzi się opowieść wypływająca z cielesności. W niej można odnaleźć brakujące odłamki siebie, dzięki którym można wyjść z egzystencjalnego kryzysu, z zerowego punktu istnienia – wrócić do siebie, do życia lub śmierci.

Przedstawienie to swoista mapa myśli kobiety walczącej z niepewnością, co jest snem, a co niezrozumieniem siebie w rzeczywistości.

Greckie słowo „charmolypi” odnosi się do dwoistości, która tkwi u źródeł ludzkiego doświadczenia. W wolnym tłumaczeniu oznacza „słodko-gorzki” lub „radosny smutek”. W języku potocznym, często mówi się, że „charmolypi” mają ludzie starsi, znaczy to, że są bogaci w doświadczenia życiowe.

Woda musi spłynąć. Czas płynie kropla po kropli. Cały świat jest pogrążony w chaosie. Minuta ciszy za zdesperowanych. Dla tych, co czekają… W pustce, bez nadziei. Tylko pamięć może przynieść światło. Jakby ciało było piórem: piszesz, przestajesz, uzupełniasz atrament, piszesz dalej... Jakby tylko było piórem.

Alexandra Kazazou